Avoriaz, theater, een sprookje of economische realiteit.

Inmiddels is het dorp al jaren volgroeid en zijn er ook alweer gebouwen sterk aangepast en zelfs afgebroken. Vijfentwintig jaar na de eerste oprichting is Avoriaz overgedragen aan de gemeente Morzine. Deze gemeente lijkt meer geïnteresseerd in de extra inkomsten, dan in de specifieke zorg die het hooggelegen en autovrije dorp vraagt. Daarom is er een sterke lobby bezig om het een eigen gemeente te maken opdat het zeer specifieke karakter beter voor de toekomst gewaarborgd kan worden.
Daarmee wordt ook een antwoord op de vraag gegeven die onwillekeurig opduikt, hoe echt Avoriaz is. Het is en vervult zijn eigen doel en het leven is er eenzijdiger, gericht op welbevinden, en minder complex dan 'thuis'. De architectuur breekt met heersende conventies en is sprookjesachtig, opdat je je niet thuis waant.
Toch is het geen allegorie van een denkbeeldig thema - bijvoorbeeld een sprookje - zoals je verwacht in pretparken (efteling of Disney). Er zijn in onze omgeving genoeg voorbeelden van de geruststellende werking die van (de architectuur van) een sprookje uitgaat; Een boerderette in een woonwijk is in feite zo'n allegorie voor een lieflijk leven. De kracht van Avoriaz zit juist voor een deel in de architectonisch verankering van het dorp op die plek. En die is vernieuwend omdat het niet letterlijk citeert uit wat algemeen als bergdorparchitectuur wordt geaccepteerd.

De seizoenen lopen van 15 december tot 1 mei, en van 1 juli tot 15 september. Daarbuiten wordt het dorp bevolkt door een geschatte 600 personen, die allen bezig zijn met de voorbereidingen van het volgende 'bedrijf', het seizoen. Er zijn maar weinig mensen die er echt wonen en of het hele jaar door werken. Zo'n 300 Morzinois en directe omgeving werken in Avoriaz. In het begin waren de Morzinois zeer afwachtend ten aanzien van Avoriaz en kwamen de detaillisten vaak van elders. Inmiddels is Avoriaz onmiskenbaar een economische realiteit.
Morzine stond aan haar wieg, maar had zonder Avoriaz nooit haar welvarendheid bereikt of behouden. De vraag is of het kunstmatig opgericht zijn van het dorp er afbreuk aan doet.
Als nederlander vind ik dat die vraag ontkennend moet worden beantwoord. Voor mij is het een tweede thuis, en het lief en leed dat ik er sinds 1976 heb geeft mij er voldoende verankering. Ik pretendeer dan ook niet een objectief beeld van Avoriaz te scheppen. Laat ieder voor zichzelf maar uitmaken of het een droom of een sprookje is, een façade of een warm nest.
Het is in ieder geval de moeite waard om het te ontdekken. Moge deze tekst - nu u zover gekomen bent - een oplettende lezer maken. Dan vertelt het dorp al zoveel meer. Dan vindt de beschouwing in elk geval minder oppervlakkig plaats.